Mijn droommotor

De droommotor van Erik

“Ik heb allemaal hobby’s die herrie maken”, begint Erik van Duin zijn relaas. “Niet alleen vind ik motoren mooi, maar bijvoorbeeld ook goed stevige muziek. Om specifieker te zijn, heavy metal.” In de jaren negentig en nul leidt die passie zelfs tot het nodige succes als leadgitarist en manager van de band Entropy; compleet met platencontracten, cd-opnames en optredens in Europa. Via die weg leert hij ook zijn vrouw Kathleen kennen. “Eind 2004 zochten we een zangeres voor de band en iemand kwam met een advertentie van Kathleen aanzetten, maar ze woonde een beetje uit de buurt.

Toch heb ik contact met haar gezocht en het bleek enorm te klikken. Het begon over onze gezamenlijke interesse in de muziek, maar al snel namen de gesprekken een andere wending. Binnen een paar weken wist ik voldoende. Die band kon me gestolen worden, die vrouw moest van mij worden.” Na slechts enkele maanden na hun eerste ontmoeting staat het tweetal zelfs voor het altaar. “En dat voor een man die altijd zei dat hij niet ging trouwen. Ik wilde eigenlijk ook geen kinderen, maar ook dat veranderde spontaan.”

Italiaanse icoon

Evenals Erik houdt Kathleen van motoren en dus komt het perfect uit dat hij beschikt over een MV Agusta F4 750 uit 2002. “Doordat ik jaren aan karten heb gedaan, kwam het motorrijden wat op een lager pitje te staan. Zodoende ben ik rond mijn dertigste weer begonnen. Allereerst kwam er een Aprilia RS250, want ik was helemaal verliefd op tweetakten. Toch wilde ik graag wat meer vermogen tot mijn beschikking hebben en drie weken later kwam daar dan ook verandering in.

Ik kocht die MV Agusta F4 750.” De manager sustainability & business continuity planning bij FedEx is gelijk verkocht na het zien van de eerste beelden van dit Italiaanse icoon. “Op dat moment was ik nog niet erg bezig met motoren, maar een vriend van mij wees me op die MV. Die moet je eens bekijken, zei hij. Op Google kwam ik een promotie-foto tegen waar het zijaanzicht te zien was. Die lijnen waren en zijn ongelooflijk. Ik was gelijk verkocht.” Datzelfde geldt ook voor Kathleen.

Erik is tot over zijn oren verliefd op zijn fantastische vrouw en ze beleven samen een geweldig mooie periode, waarbij ook de MV Agusta een bepaalde rol inneemt. Zo komen ze er samen achter dat de Italiaanse schone niet erg gecharmeerd is van een zwemtocht. “Puur mijn eigen fout”, legt Erik uit. “Ik ging in een bocht onderuit, waarna de MV door gleed en in een sloot terechtkwam. Kathleen zat achterop, maar gelukkig hadden we zelf nauwelijks iets opgelopen. Dat gold niet voor de motor. Die was total-loss.”

Prachtige motor

En dus moest er een andere motor komen voor Erik en Kathleen. Flink wat proefritjes later komen ze uiteindelijk weer bij MV terecht, de F4 1000 om precies te zijn. “De Yamaha YZF-R1 was ook een leuke motor en dat gold eveneens voor de Suzuki GSX-R1000 en Ducati 999. Maar toch, iets trok me weer naar MV Agusta. De beleving is heel anders, het motorblok voelt bijna organisch. Een ander zou zeggen dat zo’n motor minder perfect is, maar het gevoel is voor mij ook heel belangrijk. Plus, zo’n F4 is natuurlijk een prachtige motor. Daar valt eigenlijk niet over te twisten.” Aan het begin van 2006 halen ze uiteindelijk de blauw/zilveren F4 1000 op en genieten ze van hun nieuwe speeltje.

Het leven lacht ze toe. Niet alleen door de komst van de pk-lustige vierpitter, in hetzelfde jaar wordt namelijk ook hun zoon Elias geboren. Hoewel er geen vuiltje aan de lucht lijkt te zijn, wordt de prille relatie tussen Erik en Kathleen abrupt verstoord. Kathleen krijgt te horen dat ze darmkanker heeft. “De artsen gaven haar nog een half jaar en die voorspelling is uitgekomen. Gelukkig heeft ze weinig geleden en voelde ze zich nauwelijks ziek, maar daardoor kwam haar overlijden toch nog redelijk plotseling.” Kathleen wordt slechts 39 jaar oud.

“De beleving is heel anders, het motorblok voelt bijna organisch. Een ander zou zeggen dat zo’n motor minder perfect is, maar het gevoel is voor mij ook heel belangrijk”

Hereniging met ‘zijn’ F4

Hoewel Erik een emotionele band heeft met de MV Agusta F4 1000, door het overlijden van Kathleen verkoopt hij de motor in 2013. “Het was lastig om ‘m te verkopen, maar je kunt moeilijk in het verleden blijven hangen en alles gaan bewaren wat je aan haar doet denken. Ik had mijn zinnen gezet op de 1078 van MV en daarvoor moest ik mijn blauwe wel verkopen.” Lange tijd is de Noord-Hollander gescheiden van ‘zijn’ F4 1000, maar afgelopen zomer komt de blauw/zilveren MV weer op de radar tevoorschijn. Te danken aan een zoekactie van zijn broer op Marktplaats. “Om een of andere reden was hij aan het zoeken naar MV’s en kwam een blauw/zilveren tegen. Hij vroeg of het mijn oude motor was, maar ik zag gelijk dat ie het niet was. Ik kreeg daarna echter zo’n notificatie van Marktplaats, wederom een F4 met dezelfde kleurstelling.

Dit keer was het wel raak.” Hoewel hij enigszins twijfelt, hakt hij niet veel later de knoop door en rijdt naar Motor Centrum Eibergen om zijn grote liefde te heroveren. “Ik had ‘m zeker niet teruggekocht als ik geen speciale band met die motor had. Voorwaarde was echter wel dat ie nog in een goede staat moest zijn. De tweede eigenaar is er heel zuinig op geweest, want hij was nog in precies dezelfde conditie als dat ik ‘m verkocht.” Na enkele ritten op de MV heerst er enkel blijdschap dat juist deze F4 in de collectie is opgenomen, ondanks dat Erik’s motor liefde nu verspreid moet worden over maar liefst zes Italiaanse raspaarden. “Zes is het maximum, want de garage staat nu vol. Als er dus iets nieuws gaat komen, dan zal er ook eentje moeten vertrekken. Eén ding weet ik zeker, de F4 1000 zal dat sowieso niet zijn.”

“Die lijnen waren en zijn ongelooflijk. Ik was gelijk verkocht.”

MV Agusta Owners Club Benelux

Met vier MV Agusta’s in de garage is het niet heel raar dat Erik van Duin sinds 2006 lid is van de MV Agusta Owners Club Benelux. “Al zit daar nog wel een leuk verhaal aan vast”, herinnert hij zich. “Toen ik mijn eerste MV kocht, werd de club gelijk gepromoot door de dealer. Ik probeerde zodoende lid te worden, maar telkens lukte dat niet door administratieve problemen. Na een paar pogingen ben ik er maar mee opgehouden. Totdat ze me op de Motorbeurs aanspraken en op dat moment heb ik ze nog één kans gegeven om me lid te maken.”

Hoewel Erik zichzelf niet echt als een clubmens bestempelt, is hij sinds drie jaar wel de voorzitter van de club geworden. “Als mensen om mijn hulp vragen, dan kan ik moeilijk nee zeggen.” Inmiddels is de club flink gegroeid en zijn er nu meer dan 150 leden verbonden aan de MV Agusta Owners Club Benelux. “Het is natuurlijk leuk dat we groeien, maar het gaat er vooral om dat we een gezellige club zijn waar leuke evenementen worden georganiseerd. Dat is veel belangrijker dan het aantal leden.” Meer informatie vind je op www.mvocb.nl.