Authentiek rondrijden in West-Brabant

We leven anno 2023 in een haastige wereld. Snelheid is het toverwoord, maar dat is uiteraard niet altijd het geval geweest. Om weer even terug in de tijd te schieten, gingen wij begin dit jaar heerlijk onthaasten in het fraaie West-Brabantse landschap met de Royal Enfield Interceptor 650 en Mash Six Hundred 650 Classic.

De meest gecompliceerde elektronica overheerst momenteel onze levens. Het brengt ons snelheid en gemak, maar genieten we ook meer dan voorheen? Het valt te betwijfelen en dus zetten ChromeBurner-medewerkers Kevin van Eijk en Glenn Tierolff bewust de tijd even stil, bij wijze van experiment. Dat doen ze met motoren die geënt zijn op vroegere tijden en laten tijdens deze toerdag ook de continue stroom aan informatie niet toe via hun mobiele telefoons, smart watches, tablets of laptops. Het enige elektronische apparaat dat de twee mannen gebruiken, is een navigatiesysteem. De reden is simpel, op die manier zijn ze verzekerd van een route door het westen van Noord-Brabant die ook enige spanning met zich meebrengt.

Doordat er op de gekozen dag weinig kans bestaat dat de buitentemperatuur niet veel hoger dan vijf graden uit zal komen, is warme motorkleding uiteraard een eerste vereiste. Hoewel het een duidelijk gegeven was via de weersvoorspellingen is de benjamin van het duo toch redelijk ‘zomers’ gekleed. Op het logische startpunt, namelijk de fysieke shop van ChromeBurner in het Brabantse Nieuwkuijk, is Glenn allereerst overtuigd dat hij de 181 kilometer lange route wel in zijn huidige kledij kan afleggen. “Op de heenweg viel het mee, hoor”, legt hij uit. Alsnog wordt de marketeer overtuigd om wat extra onderkleding te gebruiken, zodat hij straks niet als een ijslolly van de motor afstapt. Terwijl Glenn zijn extra laag aantrekt, warmt Kevin zijn handen nogmaals op aan een dampend hete kop koffie. “Opwarming van de aarde? Op zulke dagen geloof ik daar toch wat minder in.”

authentiek rondrijden in west-brabantauthentiek rondrijden in west-brabant
onder de koelribbenonder de koelribben

Onder de koelribben

Als de laatste voorbereidingen getroffen zijn om een koude tocht te gaan maken, wordt de warme showroom met enige weemoed verlaten. Het is tijd om het wachtende duo motoren aan het werk te zetten en Kevin neemt allereerst plaats op het zadel van de Mash Six Hundred 650 Classic. “Ik ben wel benieuwd naar deze eenpitter”, kondigt hij aan. “Maar wat is nu eigenlijk de exacte cilinderinhoud van deze Mash? Verwarrende naam heeft ie maar.” Op hetzelfde moment steekt de Business Development Manager zijn hand in de zak van zijn motorjas, maar zonder resultaat. Fijntjes wordt hij eraan herinnerd dat er deze dag een telefoonloze rit op het menu staat. “Ach ja, ik zoek het later wel een keertje op. De informatie over het aantal cc’s is nou ook weer niet zo belangrijk om direct op te zoeken. Het gaat om het gevoel, toch?” Een tik op Kevins schouder doet hem omdraaien en ziet zijn collega Glenn wijzen naar het blok van de Mash. “Kijk,” roept hij. “Mysterie al opgelost. Onder de koelribben van de cilinderkop staat het vermeld. 644 cc dus.”

Enkele seconden later slaat ook de staande twin van de Interceptor aan en is gelijk het grootste verschil merkbaar. Hoewel de Royal Enfield over een haast vergelijkbare cilinderinhoud beschikt, ontsnapt er duidelijk een ander geluid uit de uitlaten. De tweecilinder klinkt stationair een stuk voller, wat nog eens extra benaderd wordt door de pijpjes van de firma Zard. Rustig laat Glenn het motorblok warmdraaien en neemt de tijd om zijn handschoenen aan te trekken. Hij lijkt het thema van vandaag al helemaal te begrijpen. Onthaasten it is.

Collectie aan cross-shirts

Echt volledig onthaasten is misschien iets teveel gevraagd voor de twee jonge mannen, want al snel op de route probeert Kevin alle 39 paardenkrachten van de Mash aan het werk te zetten. Vlotjes schakelt hij door naar z’n vijf en Glenn volgt netjes het spoor van zijn collega. Daar hoeft hij ook weinig moeite voor te doen, want de Interceptor weet net even wat meer vermogen uit het blok te halen. Met 48 pk heeft ie duidelijk een streepje voor en dat uit zich in een iets pittiger karakter. Ondanks de bescheiden vermogens is het prima doorrijden geblazen op deze retromotoren en zodoende bereiken ze ook al snel het vestingstadje Heusden aan de Bergsche Maas. Als verschillende, authentieke straatjes met kinderkopjes zijn getrotseerd, houdt Kevin plotseling halt in het centrum van dit gezellige Brabantse plaatsje. “Glenn, als je eens een mooie collectie cross-shirts wilt bewonderen en interesse hebt in prachtige verhalen over de motorcross, dan moet je hier zijn.” Terwijl hij de Mash alweer tot leven brengt, wijst hij naar een voormalig bankgebouw aan de Breestraat dat nu dienstdoet als ‘museum’ voor de uitgebreide collectie van Leon Verheij. Via de smalle stadspoort neemt het tweetal afscheid van Heusden en wordt de route door West-Brabant vervolgd. Op naar het volgende pareltje.

collectie aan cross-shirtscollectie aan cross-shirts
de rand van brabantde rand van brabant

De rand van Brabant

Na genoten te hebben van een prachtig uitzicht vanaf de dijken in de buurt van het kleine plaatsje Doeveren is het niet lang wachten of het naambordje Raamsdonksveer doemt op. Op de stuurweggetjes in diezelfde omgeving laten de Mash en Royal Enfield duidelijk zien dat ze in hun element zijn, evenals hun gastrijders. Hoewel deze twee retromodellen geen directe scheurmonsters zijn, houden ook zij natuurlijk van een fijn bochtig traject. En gelukkig is dat hier op dit stuk route het geval. Na Geertruidenberg zet het duo de route voort via Drimmelen en blijven ze langs de rand van Brabant rijden om een half uurtje later uit te komen in Moerdijk. Aangezien de koude bries continu van zich doet spreken, houden de twee ChromeBurner-medewerkers halt bij de eerstvolgende eetgelegenheid voor een welverdiende lunch. Het blijkt wegrestaurant Kanters te zijn. Hoewel er gelijk gevreesd wordt voor de kwaliteit, of eigenlijk vooral om het ontbreken daarvan, blijkt Kevin op dit moment niet zo kieskeurig te zijn. “Het maakt me eigenlijk geen barst uit, zolang het binnen maar lekker warm is. Dat vind ik nu veel belangrijker.”

Heel puur

Terwijl de motoren buiten staan na te tikken, worden de vingers weer op bedrijfstemperatuur gebracht via een kop koffie en bestellen ze allebei een warm lunchgerecht. Alle mogelijke ‘middelen’ worden hier in Moerdijk ingezet om de kou uit het lijf te halen. Als de borden arriveren, kijken de twee mannen elkaar verrast aan. “Dat had ik niet verwacht van een wegrestaurant”, laat Kevin weten. “Dat ziet er eigenlijk helemaal niet verkeerd uit.” Terwijl de eerste happen zijn genomen, kunnen de twee collega’s het natuurlijk niet laten om een gesprek over de Mash en Royal Enfield te voeren. Glenn: “Het was op de Interceptor wel wennen, moet ik eerlijk bekennen. Ik rijd vooral veel op mijn Kawasaki Z1000, wat natuurlijk een ongekend groot verschil oplevert. De Royal Enfield is uiteraard niet te vergelijken, maar met de juiste benadering kun je echt veel lol beleven aan deze klassiek ogende twin. Dat heb ik inmiddels wel gemerkt.” Ondank de kou geniet ook Kevin op zijn metgezel, de Mash Six Hundred. “Het is altijd leuk om eens wat anders te proberen. Deze machines zijn heel puur en brengen je echt terug naar vroegere tijden. Veel retromodellen zijn uiteindelijk nog steeds vrij moderne machines met een klassieke styling, maar dat geldt niet voor de Mash en Royal Enfield. Als je echt wilt onthaasten, dan ben je aan het juiste adres bij deze twee motoren.”

heel puurheel puur
dalend tempodalend tempo

Dalend tempo

Als de motorkleding weer aangetrokken is, wordt snel voor aanvang op de navigatie bekeken wat het volgende punt zal zijn. Het blijkt het pittoreske Klundert te zijn, maar Kevin heeft vooral oog voor hetgeen wat daarna volgt. “Willemstad, daar heb ik leuke herinneringen aan”, geeft hij aan. “Toen ik jong was, gingen we daar in de zomer met de nodige vrienden in het open water zwemmen.” Via enkele smalle weggetjes dringen de Mash Six Hundred en Royal Enfield Interceptor de prachtige vestingstad binnen en worden ze verwelkomd door prachtige bouwwerken. Het tempo daalt en rustig wordt er rondgekeken. Gelukkig is er vandaag nauwelijks een toerist op de been en ontdekken ze ongehinderd Willemstad. Na verloop van tijd ruilen ze de kinderkopjes uiteindelijk in voor strak asfalt dat ze naar Dinteloord leidt. Vanuit daar zetten ze koers richting Stampersgat, het dorp waar vanwege de naam altijd Carnaval lijkt te zijn. Hoewel het feestgedruis momenteel ontbreekt, hangt er een gezellige sfeer in de straten van het dorpje. Wanneer het buitengebied zich aandient, kan Kevin zich niet bedwingen en probeert enige sportiviteit in de Mash te ontdekken. Helaas blijkt hij die niet te vinden. “Ik weet het, deze motor is daar niet voor gebouwd, maar ik wilde toch even weten in welke mate je deze Six Hundred kunt pushen. Het is vooral de zachte vering die je op stuurvlak beperkt, merk ik.”

Bizarre situatie

“Wow! Ik weet niet wat ik zie. Wat een verrassing, zeg.” Inmiddels zijn de twee klassiekers op hun jiffy gezet en begint Kevin een korte uitleg aan zijn collega Glenn te geven over de Basiliek van de Heiligen Agatha en Barbara. Het gebouw uit de negentiende eeuw is uiteraard dé trekpleister van Oudenbosch en werd gebaseerd op twee verschillende kerken. En niet de minste ook, aangezien het gaat om de zeer bekende Sint-Pietersbasiliek (de koepel) en de indrukwekkend ogende Sint-Jan van Lateranen (het front). Het resultaat in Oudenbosch laat vooral een bijzonder gebouw zien dat zich vreemd genoeg aan een reguliere, Brabantse winkelstraat bevindt. Het levert een bizarre situatie op. Na enkele minuten is het tijd om de route voort te zetten en stapt het duo weer op. Ditmaal hangt Kevin aan het stuur van de Royal Enfield, terwijl Glenn de sleutel van de Six Hundred ontvangt. Hoewel het nog altijd zeer koud is, zorgen de nodige bochten in ieder geval dat het lijf de nodige activiteit moet verrichten.

kompas op het oostenkompas op het oosten

Kompas op het oosten

In Oosterhout, de grootste plaats waar de route zich doorheen wurmt, ontkomen ze niet aan de nodige drukte en dat biedt ze de gelegenheid om voor een laatste keer een koffiestop in te lassen. Daar velt Kevin ook een eindoordeel over de twee motoren. “Persoonlijk vind ik de Interceptor wel iets meer motor, dus dat zou mijn eerste keuze zijn. Maar ja, je hebt ook te maken met een serieus prijsverschil tussen dit tweetal. Volgens mij zit daar zo’n drieduizend euro tussen, dus dat scheelt natuurlijk een flinke slok op een borrel.”

Na de korte pauze vervolgt de route zich en wordt er koers gezet naar Loon op Zand, het Brabantse dorpje waar de Loonse en Drunense Duinen zich schuilhouden. Prachtige natuur, maar om dit gebied goed te kunnen ontdekken moet je in het bezit zijn van een mountainbike. Glenn en Kevin richten hun kompas daarom op het oosten en schieten richting het einde van de rit. Terwijl de dagteller langzaam richting 200 kruipt, rijdt het tweetal door Helvoirt en lijken de collega’s hun werkstal al te ruiken. Vijf minuten later zetten ze de Mash Six Hundred 650 Classic en Royal Enfield Interceptor 650 op het parkeerterrein van ChromeBurner en ontvangen de motoren een gemoedelijk klopje op de tank als bedankje voor de plezierige rit. Als Kevin en Glenn eenmaal opgewarmd zijn in de showroom willen ze gelijk hun nieuwe motorfilosofie overbrengen op store manager Wesley. “Weet je wat jij eens moet doen, Wesley? Lekker onthaasten, man. Wij hebben daar het perfecte recept voor. Mocht je het een goed idee vinden, wacht dan wel even tot het kwik boven de vijftien graden uitkomt. Zomaar een willekeurige tip van ons."

Zelf deze of een andere dagrit rijden? Check onze tips voor dagroutes hier.

Met dank aan Royal Enfield-dealer Van Doorn Motoren in Ammerzoden voor het uitlenen van hun Interceptor 650. Hun actuele aanbod vind je op www.vandoornmotoren.nl.